مطالعۀ ابعاد عینی امنیت در گردشگری ورزشی ایران و عملکرد سازمان‌های ورزشی در تأمین و توسعۀ آن

  هدف از این تحقیق مطالعۀ ابعاد عینی امنیت و نقش سازمان‌های ورزشی در تأمین و توسعۀ آن از دیدگاه گردشگران ورزشی خارجی بود. روش تحقیق از نوع توصیفی–پیمایشی بود. جامعۀ آماری تحقیق گردشگران ورزشی خارجی شرکت‌کننده در رویداد ورزشی بین‌المللی دهۀ فجر (394 نفر) بودند. روش نمونه‌گیری تمام‌شمار بود. در این تحقیق از پرسشنامۀ محقق‌ساخته استفاده شد. پایایی پرسشنامه 83/0= α به‌دست آمد. سطح معناداری (001/0P=) به‌دست‌آمده از آزمون دوجمله‌ای در بخش‌های آموزش مدیریت بحران، تسلط مسئولان حفظ امنیت به زبان‌های بین‌المللی، و شایستگی مسئولان در مدیریت بحران نشان داد که از دیدگاه گردشگران ورزشی خارجی عملکرد مدیران ورزش در این بخش در سطح نامطلوب است. اما سطح معناداری و نسبت به‌دست‌آمده از این آزمون نشان داد در بخش‌های وجود فرهنگ توسعۀ امنیت در میان مردم (074/0P=)، دادن آزادی به گردشگران ورزشی در حریم شخصی خود (575/0P=)، استفاده از داوطلبان برای بهبود امنیت گردشگران ورزشی (721/0P=)، مهمان‌نوازی و برخورد خوب مسئولان و مردم (074/0P=) و آشنا کردن گردشگران ورزشی با فرهنگ ایرانیان (074/0P=)، مدیران ورزش و دست‌اندرکاران توسعۀ گردشگری عملکرد مطلوبی داشته‌اند.